Amerikaanse revolutie

Amerikaanse revolutie

“Nog een Trumpie doen?”, vroeg mijn zwager tijdens het familiefeest. Het is een geliefd onderwerp tijdens eigenlijk elke bijeenkomst. Inmiddels is de verbazing er wel van af en worden de discussies al rap zwaarder, het sentiment wat grimmiger. Stevige termen gaan over en weer. “Wereldgevaarlijk, die man. Opmaat naar een dictatuur. Gek. Democratievernietiger. Bedreiger van mensenrechten. Intrigant. Tweespaltmanager”, dat soort woorden. Eén lichtpuntje wil ik hier met u delen.

Ik ben absoluut niet natuurkundig onderlegd, maar als je iets naar beneden drukt dat steeds meer weerstand biedt, dan komt er een moment dat die kracht zo groot wordt dat de opwaartse druk het wint van de neerwaartse. Oftewel: vanuit de Amerikaanse samenleving komt flink wat weerstand tegen Trump en zijn clowneske entourage. Toen in februari Scott Pruitt werd benoemd als directeur van het Amerikaanse milieuagentschap, werd de weerstand stevig gevoed. Well done, zou ik zeggen. Die Pruitt namelijk is een fervent voorstander van nóg meer olie en gas naar boven halen, pijpleidingen door Indianengebieden. Hij gelooft niet dat we te maken hebben met klimaatverandering. En: hij is fanatiek tegenstander van het Milieuagentschap EPA waar hij nu de baas van is….! Daar kan je toch met je volle verstand niet meer bij. Als een cafébaas die een hekel heeft aan drinkende mensen of een bankdirecteur die geld vreselijk vindt. Wat zal die Pruitt een klimaat inspirator zijn….

Die weerstand wordt dus goed gevoed. Maar het is wel te hopen dat de weerstandsgroep groot genoeg is en de ‘opwaartse druk’ sterk genoeg én met voldoende lange adem om de repressie te breken. Voorlopig nog wel. En wat zou het toch geweldig zijn als dit stukje verschijnt op het moment dat de Amerikaanse Revolutie is uitgebroken!

Goed, we gaan van Bad Fantasyland VS naar Haarlem. Al gehoord van de aan het Seinwezen verbonden Stichting Stadsgarage? Zij is benaderd om mee te doen met het Europese Erasmusproject. Dit project wil mensen uit de EU – in dit geval Engeland – die op een of andere manier buiten de arbeidsboot zijn gevallen, een werkstage van twee weken bieden. En dat een paar keer per jaar aan verschillende groepen. Om deze mensen weer wat zelfvertrouwen te geven, om ze te laten ruiken aan werk, aan andere sectoren, aan andere culturen en gewoontes. Als opmaat om uiteindelijk langzaam maar zeker (weer) ergens aan de bak te kunnen. We beginnen in juni met een groep van acht mensen. Wat heel spannend is. Dus heeft u een hoveniers- of bouwbedrijf of een horecaonderneming en wilt u meedoen aan deze bijzondere manier van ontmoeten, schrijf dan aan redactie@stadsgaragehaarlem.nl. Dan kunnen we samen een boost geven aan positieve ontmoetingen. En andersom ook: als we wat beter hebben geroken aan Erasmus, kunnen we Haarlemse uit-de-boot gevallenen aan een plek in een ander EU land helpen. Het is dat de VS buiten de EU liggen – anders hielpen we graag Pruitt aan een werkstage ‘how to be the boss without hating my organisation’.

Deze column van Baud Schoenmaeckers staat in het maartnummer van de Haarlemse Stadsglossy

By |maart 7th, 2017|Nieuws|Reacties uitgeschakeld voor Amerikaanse revolutie

About the Author: