Schrijven tegen onrecht! Kom naar het Seinwezen op 6 december

De dag van de mensenrechten wordt elk jaar gevierd op 10 december omdat op die dag in 1948 de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens werd aangenomen door de Algemene vergadering van de Verenigde Naties

In de dagen voor 10 december klimmen mensen over de hele wereld in de pen voor “Write for Rights”. Thuis, in bibliotheken, buurthuizen, scholen, supermarkten, kantines en cafés schrijven ze miljoenen brieven en kaarten voor mensen die zijn gemarteld om wat ze geloven, die worden gediscrimineerd om wie ze zijn of vastgezet werden omdat ze voor hun mening uitkwamen. Hoe meer brieven, hoe groter onze vuist tegen onrecht.

Write for Rights is schrijven voor mensen die groot onrecht is aangedaan. Met deze simpele maar uiterst doeltreffende actie begon Amnesty in 1961. Iedereen kan er aan meedoen en het werkt! Rond 10 december sturen we wereldwijd – van Algerije tot Zwitserland en van Alblasserdam tot Zevenaar – stapels brieven aan autoriteiten die de mensenrechten aan hun laars lappen. Zo’n bombardement aan brieven maakt indruk en dwingt wetshandhavers mensen eerlijker te behandelen. Want niemand wil te boek staan als onderdrukker, folteraar of tiran.

In Nederland staan tijdens Write for Rights tien mensen centraal. Voor hen schrijven we brieven aan de autoriteiten – dat kan een koning, president, minister of het hoofd van de politie zijn. We vragen hen snel maatregelen te nemen: een gewetensgevangene vrij te laten, daders van marteling te berechten of discriminatie te stoppen. En we schrijven ook groetenkaarten aan de slachtoffers van mensenrechtenschendingen zelf. Voor hen is morele steun enorm belangrijk. Als ze weten dat ze niet worden vergeten en dat er zelfs mensen over de hele wereld met ze meeleven en voor hen opkomen, geeft ze de kracht om vol te houden.

Ook in onze buurt kun je mee schrijven.

Zondag 6 december ben je van 16:00 tot 18:00 uur welkom in het Seinwezen om brieven te schrijven of je handtekening te zetten onder een al geprinte brief. Ivm corona hebben we enkele maatregelen genomen zodat je op een veilige manier kunt schrijven. Schrijf je liever thuis neem dan contact op met Andries Tieleman (023-5310330/06-50970769) of Jaap Slabbekoorn (0624677606). We zorgen dan je een pakketje thuis krijgt met voorbeeldbrieven, groetenkaarten en schrijfmateriaal.

Doe mee, schrijf tegen onrecht!

Namens Amnesty International afdeling Haarlem, Andries Tieleman en Jaap Slabbekoorn

Voor wie schrijven we:

Khaled Drareni (Algerije)

Tot aan de coronacrisis ging de vreedzame protestbeweging Hirak in Algerije iedere week de straat op. Ze demonstreerden voor een nieuwe grondwet, tegen corruptie en voor het aftreden van de president. Journalist Khaled Drareni deed verslag van het harde politieoptreden tegen de demonstranten. Dat beviel de autoriteiten niet. Hij werd beschuldigd van het ‘aanzetten tot een ongewapende bijeenkomst’ en kreeg daarvoor 2 jaar gevangenisstraf.

Idris Khattak (Pakistan)

In Pakistan ontvoeren de autoriteiten geregeld mensenrechtenverdedigers. Zo leggen ze hun het zwijgen op. Idris Khattak deed onderzoek naar deze gedwongen verdwijningen. In 2019 verdween hij zélf. Uiteindelijk gaven de autoriteiten toe dat ze hem gevangenhouden. Maar ze zeggen nog steeds niet waar hij precies zit. Zijn familie vreest dat Idris wordt beschuldigd van spionage. Daarvoor kan hij een gevangenisstraf van 14 jaar krijgen, of zelfs de doodstraf.

De El Hiblu 3 (Malta)

Drie tieners ontvluchtten het geweld en marteling in de vluchtelingencentra in Libië. Met honderd anderen stapten ze aan boord van een rubberbootje richting Europa. Ze werden opgepikt door de olietanker El Hiblu 1, die dreigde hen naar Libië terug te brengen. De tieners – de El Hiblu 3 – zorgden dat iedereen aan boord kalm bleef en overtuigden de kapitein om naar Malta te varen. Daar werden ze gearresteerd, omdat ze de tanker met geweld zouden hebben gekaapt. Ze kunnen een levenslange gevangenisstraf krijgen.

Melike Balkan en Özgür Gür (Turkije)

Biologiestudenten Melike Balkan en Özgür Gür sloten zich aan bij een solidariteitsgroep voor lhbti’ers van de universiteit van Ankara. De groep organiseerde een Pride sit-in op de campus, omdat de universiteit de jaarlijkse Pride-mars verbood. De universiteit schakelde de politie in. De agenten gebruikten buitensporig veel geweld tegen de vreedzame demonstranten en verrichtten arrestaties. Melike en Özgür en 18 anderen kunnen 3 jaar celstraf krijgen.

Gustavo Gatica (Chili)

In 2019 ging psychologiestudent Gustavo Gatica de straat op, samen met honderdduizenden andere Chilenen. Ze protesteerden tegen een aangekondigde verhoging van de prijs voor het openbaar vervoer en tegen de ongelijkheid in het land. De politie trad hard op en schoot met rubberkogels op de demonstranten. Een regen van kogels trof Gustavo in zijn gezicht. Hij raakte blind aan beide ogen. De politie ontkende dat ze er iets mee te maken hadden

Popi Qwabe en Bongeka Phungula (Zuid-Afrika)

Popi Qwabe en Bongeka Phungula namen een taxi om samen wat te gaan drinken. Ze werden doodgeschoten en waarschijnlijk ook verkracht. Volgens hun families heeft de politie de moorden niet goed onderzocht. Twee taxichauffeurs werden gearresteerd. Ze waren in het bezit van een telefoon en een lippenstift van de vrouwen. Ze zeiden dat ze die in hun taxi hadden gevonden. Maar de politie liet de mannen vrij ‘wegens gebrek aan bewijs’.

Nassima al-Sada (Saudi-Arabië)

Nassima al-Sada uitte kritiek op de autoriteiten vanwege de discriminatie van vrouwen. Ze voerde onder meer actie voor het recht van vrouwen om te mogen autorijden. Precies een week nadat het rijverbod voor vrouwen was opgeheven, werd ze gearresteerd. In de gevangenis werd ze mishandeld en een jaar lang volledig geïsoleerd opgesloten. Nassima mag geen bezoek ontvangen, ook niet van haar advocaat.

Jani Silva (Colombia)

Jani Silva neemt het op voor het milieu en honderden boeren in het Amazonegebied. Haar organisatie verzet zich bijvoorbeeld tegen een oliemaatschappij die een licentie kreeg om er olie te winnen. Olielekken vervuilden het drinkwater en de grond waarvan de gemeenschap leeft, waardoor planten en waterdieren stierven. Jani ontvangt doodsbedreigingen van onbekenden en sinds de coronacrisis wordt ze niet meer beschermd door de overheid.

Germain Rukuki (Burundi)

In Burundi worden mensen gemarteld. Germain Rukuki maakte gebruik van het recht om je mening te uiten en kwam daartegen in actie. Maar de overheid vond dat een organisatie waarmee hij samenwerkte ‘het imago van het land bezoedelde’. Germain werd schuldig bevonden aan een aantal schijnaanklachten, waaronder ‘rebellie’ en ‘het vormen van een bedreiging voor de staatsveiligheid’. Hij kreeg 32 jaar cel en heeft zijn zoontje van drie nog nooit gezien.

Paing Phyo Min (Myanmar)

Paing Phyo Min is een studentenleider en lid van een poëziegroep. De groep werd gearresteerd na een humoristisch optreden. Ze waren verkleed als soldaten en maakten grappen over het leger. Ze zeiden dat het leger geen kritiek verdraagt, krampachtig aan de macht wil blijven en het land failliet laat gaan, terwijl de generaals zich verrijken. Paing Phyo Min werd veroordeeld tot 6 jaar gevangenisstraf.